Taumarunui

Maandag 15 november.
Wat vliegt de tijd we zijn al bijna op de helft van onze vakantie.
Vanmorgen zijn we eerst langs een windscreen reparatie afdeling in Morrinsville gegaan want er was een steentje op de voorruit geslagen en daar zat nu een zogeheten chip( sterretje) in. Dat moet je meteen laten repareren anders loop je kans op een hele kapotte voorruit en daar is niemand blij mee! Dat ging gelukkig vlot en wij op weg. We hadden plannen om naar de Coromandel te rijden maar de weerberichten waren niet goed voor dat gebied en daarom de plannen bijgesteld en naar beneden gereden richting Waitomo.
Daar zijn we in de Glowworm caves geweest het was een hele diepe grot met stalagmieten en stalactieten. De grotten waren gevormd door de zee en het water dus zag je er ook fossielen en schelpdieren. Maar het mooiste waren de glimwormen. De vrouwtjes leggen 120 eieren waar 20 dagen later de jonge larven uitkruipen, daarna bouwen deze een nest en laten ze een draad hangen met kleverige substantie waar kleine insecten en vliegjes in gevangen worden die ze opeten en ook al zijn ze maar 3 mm lang ze verspreiden dan al een licht en zo groeien ze 9 maanden en verpoppen zich dan, na 13 dagen komt daar dan een volwassen gloeiworm uit. Die lijkt dan meer op een grote Muskiet. Ze hebben geen mond en het enige wat hun doel is ,is zich direct met een mannetje verbinden en eieren te leggen. Hierna leven volwassen gloeiwormen nog maar een paar dagen. Zo weten jullie dat ook weer!
Nu staan we op een camping aan de rivier in Taumarunui en Frans zit met een boek op schoot te slapen in de zon en ik schrijf hier dit epistel.
Morgen gaan we langs de Forgotten world highway richting Stratford en we zien wel waar we dan kamp opslaan. We gaan langzaam aan richting Opunake want Collin is al weer thuis uit het ziekenhuis en wil ons misschien nu ook wel eens zien.
Vandaag weinig foto’s kunnen maken in de grot mocht dat niet.
Maar genieten doen we!