In Kawhia

Vrijdag 19 november.
Vroeg wakker in New Plymouth! De camping is aardig vol, voor het eerst moest ik even wachten voordat ik kon douchen. De cabins waren bezet door een groep fietsers en een aantal Russen in busjes. Nu moet je je niet veel voorstellen van cabins in NZ. Gewoon een hok met een of twee bedden en een wastafel, thats all. Koken en eten doe je in de keuken. Deze zijn goed geoutilleerd en vaak gezellig ingericht.
We vertrekken noordwaarts, maar eerst wil ik nog naar de Sugar Loafs. Dat is nodig omdat ik daar goede herinneringen aan heb! De Sugar Loafs zijn stijle eilandjes voor de kust van New Plymouth. Vaak liggen er zeehonden op, nu helaas niet. De hoogste Sugar Loaf ligt nog op het land. Ik heb geprobeerd hem te beklimmen (vroeger wel gedaan), maar op het hoge steile stuk haakte ik af met ouwe lullen hoogtevrees. Gerda besloot al eerder niet naar boven te gaan.
Om nog lang genoeg in het noorden, het subtropische deel van NZ, te kunnen zijn hebben we er vandaag een rijdag van gemaakt. Wel weer een schitterende rit. Pas om 5 uur waren we op onze volgende stek in Kawhia. Dit is een plaats aan een baai aan de westkust. We hebben weer een prima campingplek (wel erg antiek hoor!) en hebben op het strand vieze schoenen gehaald. Niet door het zwarte zand maar door de blubber. De baai is met eb bijna helemaal drooggevallen. Een soort Waddenzee, en dus blubberig! Nu hangen ze te drogen!!