op weg naar huis

Zondag 18 september
Eerst een stukje tolroute en daarna door de bergen gereden. Een mooie route echt zoals je van Toscane verwacht. We zagen een kasteelachtige ruïne en ik wilde er een foto van maken. Helaas was er een weg afgesloten en nog één en toen: zagen we de markt! Ook leuk toch?
Het was een rommelmarkt en er waren veel antiquiteiten maar we hebben nu eenmaal geen vrachtwagen dus op een terras een koffie en een koude drank genomen. Verder op de markt groente en fruit, dat kwam ons goed van pas want we genieten hier zo van vers fruit!
We reden het dorpje uit en konden de ruïne niet meer zien, jammer maar helaas. Verder op gereden begon het hard te waaien, maar je zit dan ook hoog in de bergen en op het hoogste punt stond een bord met de aankondiging van een waterval. Dat leek me wel wat; er was ook een parkeerplaats, bij een eetgelegenheid, en we besloten daar een broodje te eten. Slecht idee, dat hadden we niet moeten doen. Want…..
Ikke “knoffel Geertsje”zag de stoepverlaging niet en sode…. de, 20 cm. naar beneden, maakte een halve pirouette en lag voor oud vuil op de straat. Au, ver…d , mijn voet hij is waarschijnlijk behoorlijk verstuikt. Het personeel van de uitspanning vloog naar mij toe met ijsblokjes en hielp mij later op een stoel, eerst buiten toen binnen. Heel attent! We hebben er een broodje gegeten en ik wijn voor de pijn....hihi Frans een sapje, hij rijdt en ik lijd.
Frans heeft me na het insmeren van Arnica-gel ingetapet en toen zijn we die waterval maar vergeten. Hier op de camping in Bottai naar de voet gekeken en weer ingesmeerd, het is erg dik en blauw geworden maar ik heb mijn voet steeds wel omhoog. Hanneke, ik geloof dat ik nu weet hoe jij je voelde. Morgen maar even bekijken wat te doen.
Krukken ( stampelle ) halen? Een foto heeft waarschijnlijk weinig zin, zo dik en opgezet en blauw…eerst maar een “ospedale” vinden met een “posto di pronto soccorso “(eerste hulp )
Dan kunnen we tenminste iets doen in Firenze! Als het lukt hoor.

Maandag 19 september
Veranderde beslissingen; mijn voet doet nog behoorlijk pijn; ik kan er niet op staan en dus heeft Frans een paar krukken gehaald bij het ziekenhuis in Firenze. Bijna niemand sprak Engels maar ze wisten wel wat stampella betekende. Dus is het hem na een tocht van afdeling naar afdeling en de orthopedische winkel gelukt een paar superhippe krukken voor mij te scoren!
En zelfs dan is het afzien en dus gaan we naar huis. Heel jammer voor Firenze en Siena maar dat moet dan een andere keer maar. Woensdag dan maar naar het ziekenhuis in Heerenveen voor foto’s dan weet ik wat er aan de hand is.
Nu een camping opgezocht in Mulhouse die we op de heenweg ook bezocht hebben. Deze was ons goed bevallen en lag ongeveer op de helft dus hopen we morgen thuis te komen.